ആവര്‍ത്തനം

നീ നീട്ടി വിളിച്ചപ്പോള്‍
ചാരം തേച്ചിട്ട പാത്രങ്ങള്‍ക്കിടയിലായിരുന്നു
ഇന്നലെ നീ കനല്‍പ്പെട്ടികൊണ്ട്
പൊള്ളിച്ച കൈത്തലം
പഴം തുണികൊണ്ട് വരിഞ്ഞുകെട്ടിവച്ചിരിയ്ക്കയാണ്

നീറ്റലുണ്ട് ജീവന്‍ വിറങ്ങലിയ്ക്കുന്ന നീറ്റല്‍
പക്ഷേ ഈ പാത്രങ്ങള്‍.....?
പച്ചവെള്ളംവീണാലും നീറ്റുന്ന മുറിവ്
നീ ആര്‍ദ്രനായി കൈപിടിച്ചു
മുറിവിന്റെ കെട്ടഴിച്ചുകളഞ്ഞപ്പോള്‍
കാറ്റുകടന്നുവന്ന സുഖം

മുറിവു കണ്ട നിന്റെ കണ്ണുകള്‍ വിടരുകയായിരുന്നു
പതിയെ അതില്‍ ഉമ്മവച്ച്
കൈത്തലം പിടിച്ച് നീ കണ്ണോടടുപ്പിച്ചു
നീറിപ്പുകഞ്ഞപ്പോഴാണറിഞ്ഞത്
കണ്ണുനീരായിരുന്നു അതിലിറ്റു വീണത്

കണ്ണില്‍ത്തന്നെ നോക്കി
നീ നീണ്ട നഖങ്ങള്‍ കൊണ്ട്
മുറിവില്‍ മെല്ലെയൊന്ന് തൊട്ടപ്പോഴും
വേദനകൊണ്ട് പുളഞ്ഞിരുന്നുപോയി

പതിയെ നീ മുറിവില്‍
നഖം കൊണ്ട് കോറി ലോകത്തിന്റെ
മുഴുവന്‍ ഭൂപടവും വരച്ചതീര്‍ന്നപ്പോഴേയ്ക്കും
ബോധം നശിച്ചിരുന്നു

ഇടക്കിടെ ഉണര്‍ത്താനായി
ആഴ്ത്തി വരച്ചപ്പോള്‍ പിടച്ചിലിനിടയില്‍
കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
സ്വര്‍ഗത്തിന്റെ കവാടം തുറക്കുന്നുവെന്ന്
നീ പേപറയുന്നത്
എപ്പോഴാണ് അവിടേയ്ക്ക് കയറിപ്പോയത്?
അറിഞ്ഞില്ല.....
വെറുതെയൊന്ന് വിളിച്ചുപോലുമില്ല
വിളിച്ചെങ്കിലും എങ്ങനെ വരാന്‍?

ചാരവും കണ്ണീരും നഖമൂര്‍ച്ചയുമേറ്റ്
വ്രണമാക്കപ്പെട്ട മുറിവുമായി....
പാത്രങ്ങളുമിരിക്കുന്നു ചാരമുണങ്ങി
കഴുകാന്‍ കാത്ത്.....
നീ കാത്തിരിക്കയില്ല....
എങ്കിലും പറയട്ടെ
വരാന്‍ കഴിയില്ല, ഒരിയ്ക്കലും...