നിന്നിലേയ്ക്ക്

നിന്നിലേയ്ക്ക് നടക്കുകയാണ്.....
അസ്വസ്ഥതകളുടെ
നിഴല്‍മഴപ്പെയ്ത്തൊഴിഞ്ഞ്
മരംപെയ്യുന്ന നേര്‍ത്ത തണുപ്പില്‍
വിറയ്ക്കുന്നൊരു പതര്‍ച്ചയെ കൂട്ടുപിടിച്ച്
നിന്നിലേയ്ക്ക് നടക്കുകയാണ്.....

നിഴലുകള്‍ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്
അറിയാത്ത വഴികളെക്കുറിച്ച്
അടക്കം പറയുന്നുണ്ട്
ഇടക്കിടെ പിടിച്ച് പിന്നോട്ട് വിളിച്ച്
ഉലച്ചെരിയ്ക്കുന്നുണ്ട് ഉള്ളിനെ.......

അനാദിയാകുന്ന ഇരുട്ടായിരുന്നു
കാഴ്ചയെത്തുവോളം....
വെറും ഇരുട്ട് പുതച്ച കാലം
ഏതോ മാറ്റൊലിയില്‍ത്തട്ടി
കാല്‍വഴുതി വീണപ്പൊഴെന്നോ
തണുത്തൊരു കൈവന്നു താങ്ങി

ഇപ്പോള്‍ നിഴല്‍ക്കൂത്തുകളില്ല
നേര്‍ത്ത പ്രകാശം....
ഇരുട്ടുകണ്ടു മരവിച്ച കണ്ണുകള്‍
മ‍ഞ്ഞളിച്ചു ചിമ്മുകയാണ്
പലവേള പഴകിപ്പോയെങ്കിലും
ഈ ഇരുട്ടും വെളിച്ചമാകുന്നു......

ഇരുട്ടിന്റെ പൊരുളളന്ന്
പകല്‍ മറന്ന കാലം....
എങ്ങിനെയാണ് നീ വെളിച്ചം വിതച്ചത്
കയ്യില്‍ ഇരുട്ടിന്റെ വിത്തുകളും ഒളിപ്പിച്ചിരിയ്ക്കുന്നോ?

എങ്കില്‍, വിതറുക
പകലറിയും മുന്പേ വിതറുക
പകലിന്റെ പകുതിയില്‍ വീണ്ടും
പരക്കുന്ന ഇരുട്ടിനെക്കുടിച്ച്.....
ഇവിടെ വീണുറങ്ങട്ടെ....
ഒരിക്കയ്ക്കും ഉണരാതെ.......