നിനക്കുവേണ്ടി മാത്രം

എന്തേ ഞാന്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് പുറകേ പോയത്?
എന്തേ ഞാനെന്നെ കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ചത്?
അച്ഛന്‍റെ നെഞ്ചിലെ വേവോര്‍ക്കാതെ
അമ്മയുടെ ഉള്ളിലെ എരിയുന്ന കനലോര്‍ക്കാതെ
കുഞ്ഞനിയന്‍റെ തമാശകളോര്‍ക്കാതെ

ഇല്ല! ഞാനോര്‍ക്കുന്നു അച്ഛന്‍ നടത്തിയപോലെ
നീയെന്നെ കൈപിടിച്ചു നടത്തിയത്
അമ്മയെപ്പോലെ ഞാന്‍ നിന്നെ കുഴച്ചൂട്ടിയത്
നീ ആരായിരുന്നു?
പ്രണയമോ? അതോ മരണമോ?

ഇവിടെ ഇപ്പോള്‍ നരച്ച പകലുകളാണ്
നിലാവില്ലാതെ വിളറിയ രാത്രികളും
നിനക്കു നക്ഷത്രങ്ങളെ കാണാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടോ?
ഉണ്ടായിരിക്കണം, അന്നേ നിന്‍റെ
കാഴ്ചകള്‍ക്ക് തെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നല്ലോ

കണ്ണില്‍ നിന്നും നീ വീണുപോയെങ്കില്‍
എന്നുകരുതി ഞാന്‍ കരയാതിരിക്കുന്നു
ഒന്നു കരയാന്‍ നീ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍
എനിയ്ക്കൊന്നു കരഞ്ഞുതീര്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞേനേ

നിന്‍റെ കണ്ണിലെ എന്‍റെ രൂപം
ഇപ്പോള്‍ തീര്‍ത്തും മങ്ങിയതായിരിക്കും
ഒരിക്കല്‍ അത് തീര്‍ത്തും അവ്യക്തമായി
നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നുമടര്‍ന്ന്
വെറും നിലത്ത് വീണ് ചിതറും

അന്നും കണ്ണില്‍ എന്‍റെ രൂപമില്ലാതെ
നിനക്കെന്നെ ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടെങ്കില്‍
എങ്കില്‍ നീയെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു
കടലിന്‍റെ കരകള്‍ക്കിടയിലുള്ള അകലത്തോളം

എങ്കിലും നീ സമ്മാനിച്ച അപമാനങ്ങള്‍ക്ക് മേല്‍
മണ്ണുവാരിയിട്ട് ഓര്‍മ്മകളെ ഒഴിക്കിക്കളയാന്‍
വരാനിടയില്ലാത്ത ഒരു പ്രളയകാലത്തെയും കാത്ത്
ഞാനിവിടെ തനിച്ചിരിക്കുകയാണ്

മുറിവില്‍ നിന്നിറ്റുവീഴുന്ന രക്തത്തില്‍
നിന്‍റെ പേരെഴുതി നിനക്ക് ആശംസകളെഴുതി
ഞാന്‍ സമ്മാനപ്പൊതി ഒരുക്കുകയാണ്
നിനക്കുവേണ്ടി മാത്രം